Το συναίσθημα ότι είμαστε ασήμαντοι ή αόρατοι για τους γύρω μας, είναι μία περίπλοκη ανθρώπινη εμπειρία. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που δεν συνειδητοποιούν καν ότι νιώθουν έτσι.

Η αίσθηση ότι περνάμε απαρατήρητοι από τους άλλους ανθρώπους, πυροδοτεί ορισμένες αναγνωρίσιμες συμπεριφορές, δηλαδή σημάδια. Η κατανόησή τους μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά στην αναγνώριση του ψυχικού κόσμου των άλλων ανθρώπων, καθώς και του δικού μας.

Αυτές είναι οι 9 συμπεριφορές των ανθρώπων που νιώθουν αόρατοι

• Διαρκής ανάγκη για επιβεβαίωση
• Ζητούν διαρκώς «συγγνώμη»
• Αποφεύγουν την απευθείας επαφή με τα μάτια
• Παραμένουν στο παρασκήνιο
• Μιλούν σιγανά ή σπάνια
• Νιώθουν μοναξιά ακόμη και με κόσμο
• Διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια
• Καταπιέζουν τα συναισθήματά τους
• Νιώθουν παραγκωνισμένοι

Διαρκής ανάγκη για επιβεβαίωση

Το αίσθημα ότι είμαστε αόρατοι για τους άλλους, πυροδοτεί μία τεράστια ανάγκη για αναγνώριση. Οι άνθρωποι που νιώθουν ότι περνούν απαρατήρητοι εγκλωβίζονται σ’ έναν φαύλο κύκλο απέλπιδας αναζήτησης της προσοχής.

Οι γυναίκες που αισθάνονται παραμελημένες από τους συζύγους τους, συχνά εμφανίζουν αυτές τις 7 ασυναίσθητες συμπεριφορές

Ζητούν διαρκώς τη γνώμη των άλλων, θέλουν την αποδοχή και την έγκρισή τους σε ό,τι και αν κάνουν. Μέσα από τη συμπεριφορά αυτή, δεν αναζητούν την προσοχή, όπως συχνά μπορεί να φαίνεται, αλλά εκφράζουν τη βαθιά ανάγκη να τους δουν και να τους εκτιμήσουν οι γύρω τους.

Παραδόξως, η συμπεριφορά αυτή τους οδηγεί ακόμη πιο βαθιά στην αφάνεια, επιδεινώνοντας την ήδη άσχημη ψυχολογική τους κατάσταση. Το πρώτο βήμα προς την κατανόηση και την επίλυση του προβλήματος αυτού, είναι η αναγνώριση του νοήματος της συμπεριφοράς αυτής, με στόχο την καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης και της αυτονομίας.

Οι άνθρωποι που περιφέρονται άσκοπα στη ζωή αλλά δεν το παραδέχονται, συνήθως εμφανίζουν αυτές τις 7 συμπεριφορές

Ζητούν διαρκώς «συγγνώμη»

Οι άνθρωποι που νιώθουν ασήμαντοι, μπορεί να ζητούν συγγνώμη ακόμη και σε περιστάσεις που δεν χρειάζεται. Η τάση αυτή αντανακλά την υποσυνείδητη ανάγκη τους να μην τους παραμελούν οι άλλοι.

Η διαρκής ανάγκη να ζητούν συγγνώμη μαρτυρά ότι νιώθουν πως γίνονται βάρος και προκαλούν δυσφορία τους γύρω τους. Ζητώντας «συγγνώμη» παντού, προσπαθούν να κάνουν την παρουσία τους πιο ευχάριστη και ανεκτή.

Αποφεύγουν την απευθείας επαφή με τα μάτια

Η απευθείας επαφή με τα μάτια – μία τόσο ισχυρή μορφή της ανθρώπινης επικοινωνίας – είναι πρόκληση για έναν άνθρωπο που αισθάνεται μικρός και αόρατος. Αυτή η τάση ανάγεται στα πρωτόγονα ένστικτα μας καθώς, στο ζωικό βασίλειο, η επαφή με το βλέμμα, προμηνύει επίθεση ή αναμέτρηση.

Κατά τρόπο ειρωνικό, η αποφυγή της επαφής και της επικοινωνίας, έστω και με τρόπους μη λεκτικούς, μετατρέπεται σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία, δημιουργώντας στους άλλους το αίσθημα ότι έχουν να κάνουν με έναν απρόσιτο ή «κλειστό» άνθρωπο. Αν καταφέρετε να ξεφύγετε από αυτό το μοτίβο, θα έχετε κάνει ένα σημαντικό βήμα προς θετική κατεύθυνση.

Παραμένουν στο παρασκήνιο

Μία ανάγκη των ανθρώπων που νιώθουν αόρατοι, είναι να παραμένουν στο παρασκήνιο. Η ασυνείδητη αυτή συμπεριφορά τους το μόνο που καταφέρνει είναι να τους σπρώχνει περισσότερο στην αφάνεια.

Αν θέλετε να ξεπεράσετε αυτή την αυτό-υποτιμητική σας συμπεριφορά, επιχειρήσετε μία στο τόσο να γίνετε το επίκεντρο της προσοχής, ξεκινώντας από ασφαλείς και ελεγχόμενες κοινωνικές καταστάσεις.

Μιλούν σιγανά ή σπάνια

Τα άτομα που αισθάνονται αόρατα, μιλούν χαμηλόφωνα όταν τολμήσουν να μιλήσουν. Υποσυνείδητα, θέλουν να κάνουν την παρουσία τους όσο το δυνατόν πιο ανεπαίσθητη, μία εκδήλωση της πεποίθησής τους ότι οι απόψεις και οι σκέψεις τους, στερούνται αξίας.

Χρειάζεται να τολμάτε να εξωτερικεύετε τις απόψεις, να συμμετέχετε σε συζητήσεις, μεριμνώντας να δίνετε σ’ όλους την ευκαιρία να μιλήσουν.

Νιώθουν μοναξιά ακόμη και με κόσμο

Είναι κοινό γνώρισμα του συναισθηματικού κόσμου των ανθρώπων που νιώθουν αόρατοι, να αισθάνονται μοναξιά ακόμη και όταν είναι με κόσμο. Νιώθουν πάντα αποκομμένοι, απομονωμένοι απ’ τους υπόλοιπους, παθητικοί παρατηρητές των καταστάσεων, χωρίς τη δύναμη να συμμετάσχουν σε αυτές.

Η βαθιά αίσθηση της μοναξιάς, υπερβαίνει τη σωματική εγγύτητα, πληγώνοντας τα αισθήματά τους. Έχουν ανάγκη να τους δουν, να τους ακούσουν, να τους καταλάβουν  και να τους εκτιμήσουν. Μη διστάζετε να ζητήσετε τη βοήθεια των άλλων όταν τη χρειάζεστε.

Διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια

Όταν κάποιος άνθρωπος αισθάνεται μόνος, αόρατος για τους άλλους, δύσκολα ζητάει τη βοήθεια που έχει ανάγκη. Ο έντονος δισταγμός τους, αποδίδεται στον φόβο της απόρριψης και της πεποίθησης ότι, οι ανάγκες τους δεν είναι το ίδιο σημαντικές με των άλλων ανθρώπων. Όλοι μας έχουμε ανάγκη από την ανθρώπινη επαφή, τη στήριξη και την παρουσία των άλλων στη ζωή μας.

Καταπιέζουν τα συναισθήματά τους

Η καταπίεση των συναισθημάτων, είναι μία πάγια τακτική των ανθρώπων που αισθάνονται αόρατοι. Η απόκρυψη των συναισθημάτων τους, αποτελεί έναν μηχανισμό προστασίας από ενδεχόμενη απόρριψη.

Η αυτολογοκρισία των συναισθημάτων σας, όμως, επιδεινώνει το πρόβλημα, αφού και οι άλλοι με τη σειρά τους δυσκολεύονται να σας προσεγγίσουν και να ανοιχτούν. Αυτές είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για μία ουσιαστική σχέση και σύνδεση.

Νιώθουν παραγκωνισμένοι

Ίσως το πιο ισχυρό σημάδι που μαρτυρά ότι ένας άνθρωπος νιώθει αόρατος είναι το αίσθημα του παραμερισμού. Οι άνθρωποι αυτοί δύσκολα δέχονται κομπλιμέντα, σπάνια μιλούν για τα επιτεύγματά τους, αφού μέσα τους θεωρούν ότι δεν τους αξίζουν.

Πρόκειται για μία βαθιά ριζωμένη πεποίθηση που θέλει προσπάθεια ώστε ν’ αλλάξει. Χρειάζεται, όμως, να θυμάστε ότι κανείς δεν πετυχαίνει κάτι κατά τύχη και πως πρέπει να αποδίδετε τα εύσημα για τις επιτυχίες σας στον εαυτό σας.

Να θυμάστε

Η ανασφάλεια και ο φόβος της ανεπάρκειας, είναι ένα κοινό, ανθρώπινο συναίσθημα. Περιστασιακά, όλοι μας νιώθουμε ότι έχουμε εγκλωβιστεί σ’ έναν φαύλο κύκλο συνεξάρτησης, ανικανοποίητων αναγκών, παρανοήσεων.

Η καλλιέργεια της συναισθηματικής εγγύτητας και η αγάπη, ανακουφίζουν από το πικρό συναίσθημα της ανασφάλειας και της παραμέλησης.

Πηγή: enikos.gr