Μιλήστε για τα συναισθήματά του στο σπίτι
Μιλήστε με θετικό τρόπο για το σχολείο
Δώστε του ένα special αντικείμενο να έχει κοντά του
Μη φεύγετε χωρίς να πείτε αντίο
Δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου αυτή την εικόνα την πρώτη φορά που άφησα στον βρεφονηπιακό την κόρη μου. Ήταν 1,5 έτους. Ενώ την πήγα στο σχολείο και είχε ένα χαμόγελο στα χείλη, όταν την άφησα στα χέρια της δασκάλας της, τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στα κόκκινα μάγουλά της, την πιπίλα οριακά την κρατούσε με τα δόντια της στο στόμα και τα χέρια της ήταν τεντωμένα και προσπαθούσαν να με φτάσουν όσο στεκόμουν ένα βήμα μακριά της. Όσο έλεγα «αντίο αγάπη μου, θα τα πούμε σε μερικές ώρες», τόσο το κλάμα ζωήρευε και έκανε την καρδιά μου να χτυπά με γρήγορους ρυθμούς.
Υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι πρέπει να φύγει, άκουσα και τη δασκάλα που έλεγε να απομακρυνθώ και κάπως έτσι συνειδητοποίησα ότι μαζί με την προσαρμογή του παιδιού μου, τότε, εκείνη την πρώτη φορά, θα έπρεπε να προσαρμοστώ και εγώ.
Αν και το έχω γράψει και στο παρελθόν θα το επαναλάβω ξανά: Δεν ήξερα αν είχα κάνει τη σωστή επιλογή. Αφού εκείνη την περίοδο δεν εργαζόμουν, γιατί την έγραψα στον βρεφονηπιακό σταθμό; Αφού μπορούσα να την κρατήσω στο σπίτι. Να είμαστε μαζί. Γιατί την έγραψα στο ολοήμερο, αφού μπορούσα να πάω να την πάρω νωρίς;
Επέστρεψα στο σπίτι και άρχισα να κοιτώ το ρολόι. Η ώρα δεν περνούσε με τίποτε. Έκανα σκέψεις ότι η μικρή θα κλαίει γοερά, θα με ζητάει, θα έχει πανικοβάλει με τη γκρίνια της και τα άλλα παιδιά. Ωστόσο, τίποτε από όλα αυτά δεν είχε συμβεί. Κάθε άλλο. Όταν πήγα να την πάρω ήταν χαρούμενη και γελούσε.
Εγώ ήμουν τυχερή και η κόρη μου έκλαψε μόνο την πρώτη φορά. Υπάρχουν όμως οικογένειες, που έρχονται αντιμέτωπες με το κλάμα πολλές φορές μέσα στην εβδομάδα. Υπάρχουν παιδιά που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και το πρωινό κλάμα αγχώνει όχι μόνο εκείνα, αλλά και τους γονείς ή τους φροντιστές τους. Μην ξεχνάμε και εκείνες τις γιαγιάδες ή τους παππούδες που αναλαμβάνουν να αφήσουν τα παιδιά των παιδιών τους στο σχολείο.
Μιλήστε για τα συναισθήματά του στο σπίτι
Κάποιες φορές ο ποιο αποτελεσματικός τρόπος για να σταματήσει τα κλάματα είναι η συζήτηση. Αφού επιστρέψει στο σπίτι το παιδί και είναι ήρεμο, μιλήστε για τα συναισθήματά του. Χρησιμοποιήστε λέξεις για να περιγράψετε τα συναισθήματά του, όπως :«Έδειχνες λυπημένος όταν σε άφησα στο σχολείο», «Τι ήταν αυτό που σε έκανε να θέλεις να βάλεις τα κλάματα;».
Αφήστε το να εκφράσει όλα όσα νιώθει. Ζητήστε του να σας πει τι είναι εκείνο που το θυμώνει, το στενοχωρεί, το πληγώνει και το ανησυχεί ώστε να βάζει τα κλάματα.
Υπενθυμίστε του ότι είναι εντάξει να νιώθει έτσι και πως νιώθετε και εσείς το ίδιο, κάθε φορά που το αφήνετε στο σχολείο. Τονίστε του ότι όπως εσείς πηγαίνετε για δουλειά, έτσι και εκείνο θα πρέπει να πηγαίνει στο σχολείο. Πάντα να τονίζετε ότι θα είστε ξανά μαζί, θα συζητήσετε όλα όσα κάνατε μέσα στη μέρα σας και ότι θα κάνετε πολλές αγκαλιές.
Μιλήστε με θετικό τρόπο για το σχολείο
Πάντα να τονίζετε τα θετικά του σχολείου. Μιλήστε του για τους φίλους που θα κάνει και για όλα εκείνα τα όμορφα πράγματα που θα δημιουργήσει εκεί. Μην χρησιμοποιείτε εκφράσεις όπως: «Το Σαββατοκύριακο δεν έχεις σχολείο και θα είμαστε όλες τις ώρες μαζί».
Κάντε ακόμη πιο διασκεδαστική τη μέρα στο σχολείο μέσα από το κολατσιό του. Φτιάξτε ευφάνταστες συνταγές, ζωγραφίστε μια καρδιά και βάλτε τη μέσα στο ταπεράκι ώστε να τη βρει όταν έρθει η ώρα του φαγητού.
Δώστε του ένα special αντικείμενο να έχει κοντά του
Αν το παιδί σας έχει ένα παιχνίδια αγκαλιάς, μη του το στερήσετε στο σχολείο. Αφήστε το να το πάρει μαζί του. Αν δεν έχει κάποιο αγαπημένο παιχνίδι, μπορείτε να αγοράσετε ένα μαζί για να το έχει κοντά του ώστε να το κάνει να νιώθει οικεία, τις φορές που θα νιώθει θλίψη. Αν πάλι θέλει κάτι δικό σας μπορείτε να του δώσετε ένα λαστιχάκι που φοράτε στα μαλλιά σας.
Μη φεύγετε χωρίς να πείτε αντίο
Πάντα να λέτε αντίο στο μικρό σας. Χαιρετίστε το, δώστε του ένα φιλί, υπενθυμίστε του ότι σε λίγες ώρες θα τα πείτε ξανά. Μην καθυστερείτε όμως να χαιρετηθείτε. Κάντε σύντομο τον αποχαιρετισμό.
Ξέρω ότι όλα είναι καινούρια και πρωτόγνωρα για εσάς. Νέα συναισθήματα, νέα καθημερινότητα, νέα ρουτίνα, νέα όλα. Με τον καιρό θα συνηθίσετε και εσείς και το μικρό σας και τα πρωινά σας θα γίνουν ευκολότερα.
